โรคนี้เป็นโรคระบาดของทางเดินหายใจที่เกิดขึ้นแบบฉับพลันและแพร่ไปได้อย่างรวดเร็วมาก พบเป็นได้กับสุกรทุกอายุ อัตราการเกิดโรคสูงแต่อัตราการตายตํ่า โดยทั่วๆ ไปพบประมาณ 1-4 เปอร์เซ็นต์

สาเหตุและอาการของโรค

เกิดจากเชื้อไวรัส ซึ่งเชื้อโรคตัวนี้จะเข้าสู่ร่างกายสุกรได้โดยเกาะมากับไข่ของพยาธิปอดหรือโดยการสัมผัสกับสุกรป่วยโดยตรง หรือโดยการกินอาการหรือนํ้าที่มีเชื้อโรคนี้ปนอยู่ หรือโดยการหายใจเอาเชื้อโรคนี้เข้าไป และเชื้อเข้าสู่ร่างกายสุกรแล้ว จะใช้เวลาในการฟักโรคนานประมาณ 3-7 วันสุกรก็จะเริ่มแสดงอาการป่วยของโรคให้เห็น อาการที่พบได้คือ ไข้สูง ซึม เบื่ออาหาร หายใจลําบากหอบ ไอ มีนํ้ามูกและขี้ตา และกล้ามเนื้อไม่มีแรงซึ่งเป็นผลให้สุกรป่วยนอนหมอบ (อาจมีอาการอาเจียนด้วย)  การฟื้นจากโรคจะเป็นไปอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกับการเกิดโรคคือจะป่วยอยู่นาน 4-6  วัน สุกรป่วยบางตัวอาจจะไม่ฟื้นจากโรคแต่จะเป็นโรคแบบเรื้อรัง สุกรที่ฟื้นจากโรคพบว่าจะมีภูมิคุ้มกันโรคนี้

การป้องกัน

โรคไข้หวัดใหญ่ สามารถป้องกันได้โดย

1. ไม่ควรเลี้ยงสุกรบนพื้นดิน

2. มีการเลี้ยงดูและอาหารที่ดี

3. มีการสุขาภิบาลที่ดี

4. มีการกักโรคและตรวจโรคสุกรใหม่

การรักษา

โรคไข้หวัดใหญ่เกิดจากเชื้อไวรัส ไม่มียาที่จะใช้รักษาโดยเฉพาะ นอกจากจะรักษาตามอาการของโรค โดย

1. ให้ยาปฏิชีวนะผสมในอาหารหรือนํ้า เพื่อป้องกันโรคแทรก

2. นํ้าที่กินต้องสะอาด

3. อาหารที่ให้กิน ควรจํากัดให้กินน้อยในช่วง 2-3  วันแรกของการฟื้นจากอาการของโรค